Jaarverslag 1994-1995: 10 kleine negertjes

Geachte lezer,

In het Praefectuurjaar 1994-1995 deed zich een uniek feit foor. Voor het eerst in de geschiedenis van het M.H.D. Nondejuke zou het hoogste orgaan van us M.H.D-ke geleid gaan worden door twee verschillende personen. Nu zal de oplettende lezer opmerken dat reeds eerder in de historie wisselingen van de wacht hadden plaatsgevonden. Inderdaad, maar niet eerder op een van te voren geplande wijze als nu het geval was.

De Praefecthamer zou het eerste halfjaar ter hand worden genomen door Frau Maayer, waarna Nemo het karwei in het tweede halfjaar zou afmaken. Die laatste zou in het eerste halijaar de Lictorispositie op passende wijze bekleden, terwijl voorgaande functie in het tweede halfjaar door de uit Zwitserland terugkerende Herrvormer ingevuld zou gaan worden. Kunt u mij nog volgen? Rots in de branding was gedurende het gehele jaar Fiscus Kweetal.

Bovengenoemde wisselingen zouden kunnen doen vermoeden dat het dat jaar een zooitje zou worden, echter niets was minder waar. Een goedlopend Nondejukejaar met vele hoogtepunten zou dan ook volgen. Op de eerste plaats werd door de Praefectuur een nieuw stuk textiel aan de almaar toenemende attributen-verzameling toe gevoegd. De zwarte jas met rode stiksels, in de volksmond ook wel bomberjack genoemd, werd met groot enthousiasme door de leden ontvangen. Alleen de ouderwetse kakker hield zich ver van dit vreemd genoeg ook in gabberkringen populaire kledingstuk. Nu jaren later half studerend Maastricht in dit soort jacks rondloopt, blijkt duidelijk dat Nondejukanen op vele fronten een vooruitziende blik hebben.

Ook de dispuutsdassen werden gerestyld. Toen de nieuwe bestelling binnenkwam, bleken de voormalige veters vervangen te zijn door een modieus Italiaans model met een ietwat bredere onderkant den voorheen. Het vermoeden bestond den ook dat Praefect Frau Maayer himself de door hem in Italie opgedane kledingskennis aan het dispuut wilde opleggen.

Uiteraard werden ook in het Nondejukejaar 1994-1995 weer de nodige activiteiten door en voor leden georganiseerd. De niet te versmaden Toga-party werd weer eens van stal gehaald. Dat dit ooit druk bezochte feest steeds meer een speeltuin dreigde te worden voor Nondejukanen en enkele Tragos diehards mocht de pret ook deze avond weer niet drukken. De ketel vloeide rijkelijk en de gratis cursus autodemontage vond gretig aftrek bij de leden.

In navolging van de Vader-Zoon dag en de Moeder-Zoon dag werden nu de broertjes en zusjes op een dagje Maastricht getrakteerd.Snookeren laser-beamen, Chinese-food-fight, familie-bierestafettes en familievetes waren het gevolg van deze invitatie. Een discofeestje met de dames van Topaas en hun familieleden vormde de afsluiting van deze dag die nog fang in de herinnering van de Nondejuke-verwanten zal blijven hanger. Dat enkele ongewilde dames na binnenkomst ook direct weer het pand dienden te verlaten, legt nog maar eens de nadruk op selectieve smaak van menig Nondejukaan.

Langzamerhand werd het tijd om een nieuwe jaargang aan het reeds illustere gezelschap Nondejukanen toe te voegen. Na een korte wervingsen selectieprocedure werd aan enkelen een uitnodiging gestuurd. Tot ieders "rote verbazing (of eigenlijk ook niet) hapten alien toe. Acht personen zouden gedurende een periode vol beproevingen trachten de eindstreep, in de vorm van het Nondejuke-lidmaatschap, te halen. Twee van hen konden de druk niet aan, en gelijk het bekende Angelsaksisch gezegde "If you can't stand the heat, get out of the kitchen", verlieten zij met rasse schreden het zwart-rode gevaar.

Dat het verenigingsgala voor de Nondejukanen wederom een wild feestje zou worden, stond eigenlijk bij voorbaat al vast. Na een relaxt potje keuen, een geanimeerde borrel en een smaakvol diner in Le petit bonheur gingen alle remmen lost Resultaat van die nacht: vijf maal partnerruil, een gebroken relatie, enkele gewonden en een gesneuvelde opblaaspop.

Na het vervullen van enkele opdrachten, het vertellen van een verhaal op niveau en het doorlopen van twee weekender in resp. Waalre en Gent, alwaar respectievelijk de edele kano-en kartsport bedreven werden, werden de zes overgebleven aspiranten op

passende wijze geïnaugureerd in de groene kamer. Nondejuke had er weer zes roerstokridders bij, ditmaal in de vorm van vijf Brabanders en een man uit het Verre Oosten. Deze manner, opgezadeld met de namen van Tante Sidonia, Skunkie, Corky, Niedan, Quasiemomus en J.J. Remie, vormden het nieuwe element binnen Nondejuke en zij zouden dekomende jaren ons fijne dispuutje naar groter hoogten moeten doen stijgen. Zij en alle komende jaren dienen immers voor de continuïteit te zorgen om de activiteiten, de borrels en al hetgeen erom heen op hetzelfde niveau te laten voortbestaan.

Naast de hierboven in het oog springende zaken, gebeurde er in het jaar 1994-1995 uiteraard nog meer. Mooie borrels op de groene kamer, de altijd uit de hand lopende ALVN's, een goed contact met onze sponsor Ketel 1 door middel van twee bezoeken en mooie Nondejuke-avonden op de societeit met als motto "verover die bar".

Terwijl tevreden werd teruggeblikt op een goed jaar trad op een mooie zomeravond een nieuwe Praefectuur aan in de vorm van WZ-Ahnd (Praefect), Corky(Fyscus) en Rastalamepiemellos (Lictoris). Onder het genot van enkele goudgele versnaperingen keek de Praefectuur 1994-1995 terug op een uitstekend verlopen Nondejukejaar en vooruit naar de mooie jaren die zeker nog komen ginger.

Nemo Praefect M.H.D. Nondejuke 1994-1995