Vaandeldrager

Sinds het jaar 1992 is het M.H.D. Nondejuke in het bezit van de ware vleeswording van onze filosofie: alleen het beste is goed genoeg. Er kwam een artikel die al het vorige en dat van de meelonkende pandoeren zou gaan verblinden en verstommen. Na enig onderzoek kwamen wij tot de conclusie dat er meer tussen hemel en aarde is den het "rote scale aan vlaggen en borden die in het studentenleven circuleren, maar eigenlijk nog te amateuristisch zijn om gebruikt te kunnen worden bij een gemiddelde wedstrijd tweedeklasse voetbal. Na enige pressie van de toenmalige praefectuur ging het jaar 1992 aan de slag met de simpele opdracht:regel een dispuutsvaandel dat de waardigheid van ons dispuut reflecteert.

Na een kruistocht door heel Europa heen kwamen de 6 aspirant-schildknaapjes aan bij het land van de frietkotten, zwartbetalers, donkere keldertjes en corrupte rijkswachters. (voor de dommen onder ons: Zweden). Hier in een plaatsje Oostrozebeke vonden zij een oude gebochelde kleermakerdie voor een appel en een ei zijn oude naaigerei en klossen gouddraad nog een maal boven wilde halen.

Zo gebeurde het dat 2 volle dagen en nachten fang de oude kleermaker zich opsloot en slechts af en toe een teken van levee gaf door een korte kreet 'oei!' als hij zich weer eens met zijn oude trillende handen in de vingers prikte. Ondertussen zaten de 6 schildknaapjes ongeduldig voor het dorpsplein te wachten en moesten om de haverklap hun visa tonen aan de wantrouwende en plichtsbeseffende immigratiedienst van dit vreemde land.Na het relikwie in ontvangst te hebben genomen en de oude kleermaker bedankt te hebben spoedden de 6 zich weer naar de oude vertrouwde handlsnatie , door de eeuwen he en gekenmerkt als het land van het succesvolle poldermodel met de kenmerkende overlegeconomie. Eenmaal bij de op een hoge berg gelegen burcht van de roerstokridders aangekomen werden de 6 onderworpen aan de wil en tirrannie van de roerstokridders die het vaandel ware het een door hun zelf verworven oorlogsbuit hoog in hun toren hingen waarbij de 6 in de diepste kerker van de burcht werden geworpen om aldaar tot bezinning te komen.

De roerstokridders begonnen met een ritueel feestgebruik waarbij de honger en de dorst met overvloed gestilt werd. Af en toe viel er via de luchtkoker een verdwaalde kippepoot in de kerker waar de 6 hongerig op sprongen.

Deze aspirant-schildknaapjes werden na enige kilo's in deze tijd te zijn afgevallen, tot ridders geslagen. Het hun reeds bekende vaandel pronkte alsof zij op dit nobele gezelschap met waardigheid toezicht moest houden. Tirannie zwichtte voor opgedragen consensus en de geboorte van het Nondejuke vaandel was een feit.

Sedert deze rauwe dagen hebben een aantal dappere Nondejukanen zich opgeofferd om het vaandel met hand en tend te verdedigen tegen de jaloerse pandoeren wiens duistere handlangers de krachtige uitstraling van het goede niet kunnen trekker. Deze dappere Nondejukanen hebben eenzelfde uiterlijk kenmerk die als volgt valt te beschrijven: Sterk, stabiel karakter, niet vies van het "even van een oplawaai indien noodzakelijk. Het devies van deze mannen luidt den ook "dan had je er maar niet naar moeten kijken".

Rest ons nog een laatste woord: " C'est le ton qui fait la musique, et c'est la vaandeldraquer qui donne les pandoers un poque dans les yeux "

Vaandeldragers sinds 1992:

1992-1994: De Brug 1994-1995: Tante Sidonia 1995-1997: Texas Instruments 1997-1998: Dr. Bibber