|
|
|
| Toen graaf Reinout van Valkenburg uit de oorlog kwam, ging zijn moeder hem
tegemoet en vertelde hem de blijde gebeurtenis. Zijn vrouw had hem een zoon geschonken.
Dat was de eerste dag. Maar toen zij zijn wonden zag, meende zij, dat het voor de gravin
beter was, Reinout niet te zien. |
|
| Reinout, doodziek van de koorts veroorzaakt door zijn wonden, vroeg om een
blank gespreid bed, en daar, waar zijn vrouw niets van zijn aanwezigheid kon merken, legde
hij zich neer en stierf, zonder zijn vrouw of zijn zoon te hebben gezien. |
|
| De tweede dag, toen de gravin de klokken hoorde luiden voor de dode, die
haar zo dierbaar was en die zij in verre streken nog in leven waande, vroeg zij aan de
moeder van haar heer, waarom toch de klokken zo droevig klonken. De moeder suste haar en
zei "Voor een processie." |
|
| De derde dag, toen de gravin de lijkkist van Reinout hoorde
dichtspijkeren, vroeg zij, wat dat toch voor getimmer was in het slot. De moeder suste
haar en zei, dat de timmerlieden de zoldering herstelden. |
|
| De vierde dag, toen de gravin de priesters de gebeden hoorde zingen in de
lijkstoet, vroeg zij, wat die dodengezang toch te betekenen had. De moeder suste haar en
zei, dat het de pelgrims van Aken waren, die naar San Jago di Compostella trokken. |
|
| De negende dag, toen de gravin vroeg, welk kleed zij de volgende dag
aantrekken zou, suste de moeder haar en zei, maar liever geen bonte kleding te gaan dragen
maar dat zwart haar wel goed zou staan. |
|
| En toen de gravin vroeg, waarom zij dan moest gaan als een rouwende, viel
de moeder de jonge vrouw om de hals en snikte zij het uit, wat zij niet meer voor zich kon
houden, dat de jonge graaf overleden en begraven was. |
|
| En toen de jonge gravin, krankzinnig van droefheid, de aarde verzocht,
zich te openen en haar te verenigen met haar gemaal, spleet de barmhartige aarde uiteen en
verzonk het slot in de diepte met de jonge gravin, die zich dus verenigde met haar
geliefde Reinout. |
|
| Waar eens het slot stond, wortelt zich sindsdien een reusachtige eik. Nog
elke avond zwerven om zijn top twee blanke duiven, een duif en een doffer. |
