|
|
|
| In het Waalzestraatje te Geulle worden door nachtelijke wandelaars
wonderbaarlijke geluiden gehoord en zonderlinge dingen gezien. Zelfs overdag is het er
onheimelijk. Dat spokige straatje loopt uit in de Herestraat een straat zonder huizen. |
|
| Daar hebben vroeger huizen gestaan, vele huizen. Deftige en sterke
boerenhoeven, met al de bedrijvigheid die daarbij behoort. Daar werd gewerkt en gerust,
daar speelden de kinderen voor de deuren en genoot het jonge volk van zijn jong leven.
Daar zaten de ouden van dagen tussen de kleine bloembedden van het voortuintje. |
|
| Tot de pest kwam, de Zwarte Dood. |
|
| En waar enkele uren tevoren nog de kinderen zongen en sprongen en het
geurde van de rozen, lelies, muurbloemen en reseda's, klonk nu het gekerm van de lijders,
die waren aangetast door de pest, en hing er de stank van etterende pestbuilen. De zwarte
dood vroeg niet naar jeugd en kracht, alles sleepte hij mee en, spoedig was er in die
woningen niemand meer, die zorgde voor het haardvuur, het vee en de vruchten. |
|
| Al wat van de mensen van Geulle nog maar enigszins mee kon, ging mee ter
bedevaart naar Scherpenheuvel, om de Moeder Gods te smeken, die ramp te doen ophouden. En
terwijl zij nog te Scherpenheuvel baden en boete deden, hield te Geulle de pest
onmiddellijk op. |
|
| Maar in de huizen op de Herestraat is nooit meer iemand gaan wonen. Zij
bleven verlaten en brokkelden verder af omdat zij niet meer werden onderhouden.
Uiteindelijk zijn ze in puin gevallen en vergaan. Maar wie deze het 's nachts passeert,
waar die huizen eens stonden, hoort daar nog heel zacht het gekerm en gekreun van de
pestlijders, die daar voor zoveel honderden jaren geleden stierven en ziet daar gedaanten
dwalen, gebukt onder de gesel van de Zwarten Dood. |
