| De Drususberg te Merum kreeg zijn naam door de volksmenigte die onder
Drusus zou begraven zijn. Of het een vluchtheuvel, een grafterp of een offerplaats is
geweest ligt in het duister. Maar wellicht was deze Drususberg de plaats waar de laatste
afgodendienaars van de Limburgse gouw offerden. Wie weet of de heidenen die te Linne
woonden, en die volgens de sage in de achtste eeuw het langst weerstand boden aan de
prediken en vermaningen van de toenmalige heilige Wiro en zijn geestelijke gezellen uit
het klooster van Sint Odiliënberg, hier niet het laatst aan hun goden offerden. |
