|
|
|
| Vóór de Franse revolutie was het slot Ghoir of Aldenghoir bij Haelen een
tijd lang onbewoond. Wanneer de burchtklok middernacht sloeg, viel de zware valbrug
vanzelf neer. Dan kwam er een vurig paard de burchtpoort uitgevlogen en rende door de
donkere winternacht de velden in. |
|
| Op een winteravond zaten in een herberg te Buggenum enige boeren bijeen te
praten. Het gesprek kwam ook over het vurige paard van de Aldenghoir. Onder de bezoekers
van de herberg was er een, die veel op de loerjacht en voor een klein beetje niet vervaard
was. Deze wilde in een halfdronken stemming wel iets meer van het spook van Ghoir weten en
vroeg of er iemand uit het gezelschap lust had, het met hem te wagen, het spook eens wat
meer van nabij te bezien. |
|
| Toen nu niemand genegen was, met hem mee te gaan, verzekerde hij hun, dat
hij het ook alleen durfde. Zijn kameraden raadden hem dat ten zeerste af. Maar hij zwoer
nog diezelfde nacht te gaan. Hij ging ook, maar werd nooit meer teruggezien. Wel vond men
's morgens zijn geweer voor de burcht van Ghoir in de sneeuw liggen. Het heette, dat het
vuurspook hem had meegenomen en met hem in de grond verzonken is. |
|
| Volgens een andere verhaal is er ook sprake van een vurige wagen. |
